صبح دیروز نقدهای به فیلم سینمایی ایستاده در غبار رو مطالعه می کردم. غالبا تحسین کرده بودند بجز فراستی!
بعد از افطار در یکی از سینماهای خوب تونستم فیلم رو ببینم. خوب از جهت تازه ساخت بودن سینما و صدا و نظم و..
ریتم فیلم دقیقا شبیه کار قبلی کارگردان در تلویزیون بود(مستند شهید حسن باقری - آخرین روزهای زمستان) البته با این تفاوت که ما فقط صدای راویان واقعه رو می شنیدیم و تصاویر انها پخش نمی شد و چند تفاوت کوچک دیگر.
اثرگذارترین صحنه یا سکانس، بنظرم قسمت شهادت شهید وزوایی بود. اگر شرایطش بود دوست داشتم چند دقیقه ای گریه کنم!
+نمایش اتفاقات بسیار باورپذیر و طبیعی بود.مخاطب کاملا حس می کرد که غلو و صحنه سازی در کار نیست.مثلا ماجرای درگیری احمد متوسلیان و شهید وزوایی یا ماجرای درگیری متوسلیان و حسن باقری پشت بیسیم و ...
+در کل اثر خوبی بود..باید یک دست مریزاد گفت به سازمان رسانه ای اوج که انصافا خوب کار میکنه.
